Gastblog van Wilco Charité

10 jaar geleden was het waarschijnlijk nooit in me opgekomen om voor mezelf te beginnen. Ik had een leuke baan bij een internationaal gerenommeerd consultanybedrijf, CMG. Het bedrijf wat in de dienstverleningsbranche bekend stond als het “blauwepakkenbedrijf” (“zoek de zeven verschillen tussen 2 CMG ‘ers” was een bekende grap). Mijn baan was eigenlijk “Business Consultant”. Bedrijven adviseren omtrent ICT- en procesoplossingen, wat ik nu eigenlijk nog steeds doe. Nadat CMG “fuseerde” met een branchegenoot, wat in de praktijk betekende dat het gefuseerde bedrijf verder ging onder de naam, cultuur en gewoontes van de branchegenoot was voor mij de lol eraf. Bij een bedrijf wat aan zijn werknemers gewoon zijn wil oplegt wordt je vanzelf ongelukkig.

Het vervolg
De volgende vraag was: andere baan of voor mezelf beginnen. Ik realiseerde me terdege dat ik nooit meer een werkgever als CMG van vóór de zogenaamde fusie zou vinden en ben toen gaan “contracten”. Dat is eigenlijk heel simpel dienstverbanden aangaan voor de duur van een project bij een klant. Project klaar=einde contract. Klinkt ondankbaar maar is het niet. Eigenlijk is het gewoon je eigen bedrijfje runnen. Zorgen dat je voldoende opdrachten hebt en dan “met de ene sigaret de volgende aansteken”. Zo deed ik een aantal opdrachten achter elkaar. En in de consultancy levert dat een lekkere boterham op. Ondertussen mijn specialisatie versterkt: Requirements Management, het helpen van mijn klanten met niet alleen het scherp stellen van zijn bedrijfsmatige vragen en problemen, maar ook met het uitdenken van een oplossing daarvoor en het pad naar die oplossing toe. Wat uiteindelijk resulteert in een nieuw stukje ICT en/of helder beschreven processen.

Nadenken
Een dergelijke periode laat je allereerst genieten van je zelfstandigheid en (relatieve) vrijheid. Je bent op jezelf aangewezen maar je maakt 100% je eigen keuzes. Doe ik dit 4 dagen per week, 5 dagen? Kies ik opdracht A, B of C? En onderweg dacht ik na. Ga ik in op één van de aanbiedingen van vaste banen die ik tussendoor kreeg aangeboden of vindt ik dit leuk genoeg om in één of andere vorm te blijven doen? Om kort te gaan, op 21 maart 2007, de verjaardag van mijn vriendin, schreef ik “CHAR-IT” in bij de KvK. “CHAR-IT” was mijn eerste ingeving: “CHAR-IT”=Charité. Lekker makkelijk. En eigenlijk bleef ik doen wat ik al deed: www.char-it.nl, www.wilcocharite.com (mijn vers gestarte blog, moet nog groeien).

Opdrachten en netwerk
Die komen steeds wel. Maar bijna consequent boven de beruchte rivieren (waar ik oorspronkelijk natuurlijk ook vandaan kom). Vroeger nooit zo genetwerkt maar toch maar eens kijken of dat iets voor mij is. Ook had ik het meestal zo druk dat ik daar niet eens tijd voor had…. Paar Open Coffee’s bezocht en eens gekeken wat voor activiteit er in Geldrop plaatsvondt. Niet zo veel concludeerde ik. Na een oproep om de Linkedin-groep van Geldrop waarop ik het woord “Open Coffee” gebruikte werd mijn oproep opgepikt door mijn mede-koffiedrinkers Patricia van den Eertwegh en Frank van Lieshout. En dat werd de geboorte van de OC Geldrop-Mierlo-Heeze, waarmee we maandelijks bij elkaar komen en al veel mooie avonden hebben beleefd met zijn allen. En ondertussen leer ik vele interessante mensen kennen.

Met ondernemende groet, Wilco Charité