Ik durf mijzelf wel te omschrijven als een laatbloeier, en helemaal voor mijzelf begonnen, ben ik ook niet helemaal, maar daar hebben we het dadelijk nog wel eventjes over.
Na de speciale MAVO, ik deed er 6 jaar over, ben ik naar het MLO gegaan, Middelbaar Laboratorium Onderwijs, ik deed daar de opleiding algemene medische microbiologie.
Na 3 jaar theorie, sloeg ik de stage over en ging naar de HLO om zo mijn dienstplicht uit te stellen of misschien wel te ontlopen.
Helaas, de HLO was te hoog gegrepen, na 1½ jaar had ik nog maar slechts de 1ste van de 2 propadeuses op zak, dit kwam ook door een speciale “0-klas” met extra aandacht voor de natuurkunde en wiskunde. Toen weer terug naar het MLO, stage gelopen, en het was februari 1993. Maart 1993 in dienst, gelukkig de eerste lichting die 9 maanden dienstplicht kreeg en toch, vanwege nuttig werk een leuke tijd gehad.
Eind 93 uit dienst, samenwonen met mijn vriendin van school, werk zoeken en na 2 jaar verschillende baantjes via het uitzendbureau en de hoop bijna opgegeven te hebben, een baan in de microbiologie. Bij Organon in Oss.
Alles ging gewoon zijn gangetje, 1998 getrouwd, maar toen 2000 er begon iets te broeien, was dit het wel………
Ik zocht meer uitdaging in het werk en stelde mij beschikbaar voor de ondernemingsraad, en werd gekozen, een grote verandering, maar ook prive. Ik was niet diegene die ik werkelijk was en hakte de knoop door en koos voor mijzelf, we gingen scheiden.
Al snel had ik een nieuwe relatie en ik bloeide op.
De eerste OR periode (3 jaar) was voorbij, nog een periode want dit was leuk. Ik koos ook voor een opleiding: het werd eerst de leergang personeelsmanagement en vervolgens de bachelor.
Deze OR periode werd toch anders, want het begon al met het samenvoegen van het toenmalige Organon en Diosynth, hierdoor ontstond ook een OR van 35 man. Samen met de voorzitter gaf ik als secretaris sturing aan dit geheel. De OR kreeg te maken met veel aanvragen op het gebied van aanpassen van regels en procedures. Op het moment dat we als Organon Biosciences zelfstandig naar de beurs zouden gaan werden we door AKZO Nobel verkocht aan Schering Plough en weer zat er een OR periode op.
Ik koos voor verlenging omdat we een proces in zouden gaan waarvoor een stuk continuiteit nodig was vanuit de OR.
Ik werd voorzitter van de commissie die verbonden is aan de productie, en we gingen reorganiseren, eerst met name in de global functies en toen nog een aantal andere afdelingen. Net toen dit proces richting zijn einde ging, werden we weer verkocht: Merck en dit werd heftig, grote veranderingen, nieuwe manier van werken bijvoorbeeld het Merck Production System, afgeleid van het Toyota Productie Systeem, 5S, 6sigma en ik kan nog wel meer van die termen er in gooien…..
Mijn afstuderen moest ook gebeuren, ik had als onderwerp de OR een High Performance Ondernemingsraad en ik ben inmiddels geslaagd.
Maar ja, dan zit je in de OR, doe je een opleiding HR en, ik zat inmiddels niet meer zo op mijn plek, op het lab waar ik veel routine werk moest doen.
Gelukkig werd ik in oktober 2010 gebeld met de vraag of ik eens wou komen praten om het management van Eurostar25 te versterken, mijn CV hadden ze van Monsterboard af gehaald. Ik ging op gesprek en kwam bij een bedrijf waar 8 man op kantoor werkt en ik kreeg te horen dat ik binnen het bedrijf verantwoordelijk zou worden voor een eigen deel, genaamd European Talents. Met European Talents zou ik mij gaan richten op bedrijven met een laboratorium en behoefte aan personeel. Het personeel halen we van buiten Nederland, maar ook uit Nederland, en ik zou daar met mijn achtergrond: laboratorium, OR en HR opleiding goed in passen.
Ik was 41 en dacht, dit is de kans, en binnen 3 weken volgden nog 2 gesprekken en ik was net op tijd om op 29 oktober mijn contract na 15½ jaar op te zeggen. In november kon ik nog wat dagen opnemen en 1 december begon ik als manager sales & recruitment bij European Talents.
En waarom maakte ik die stap? Omdat ik er nu klaar voor was en het op mijn pad kwam.
Werner Luining
maandag 28 februari 2011
vrijdag 25 februari 2011
GASTBLOG VAN HANS CATS
Het handelen zat me altijd al in het bloed. Als puber sleutelde ik aan brommertjes en verkocht ze met winst door. Mijn eerste serieuze baan was inkoper en daar kon ik 10 jaar lang de hele dag (onder)handelen. Daarna ben ik naar de andere kant van de tafel gegaan en heb 10 jaar lang bedrijfstelefooncentrales verkocht aan grote organisaties.
In die 20 jaar is me vooral één ding opgevallen; de zogenaamde vernieuwing van producten is 99% oude wijn in nieuwe zakken.
Fabrikanten willen dat goed werkende apparatuur vervangen wordt door de nieuwste generatie die precies hetzelfde doet, maar er iets anders uitziet. Toverwoorden zijn: “verhoging van efficiency” en verlaging van de “TCO”. In de praktijk zijn beide vaak zeer discutabel.
Dat heeft mij ertoe gebracht in 1998 een eigen bedrijf te starten waarin ik goed werkende apparatuur opkoop en na een opknapbeurt (refurbishen) weer verkoop.
Vanuit mijn kennis, achtergrond en netwerk was de telecom apparatuur het meest logisch om mee te beginnen. Gaandeweg leerde ik dat er een Refurbishing Industry bestaat waar veel bedrijven zich mee bezighouden, zodat er internationaal een veelheid aan onderdelen is die voor refurbishing beschikbaar zijn en een refurbished product naar een hoger niveau kunnen tillen.
Sinds 1998 is er veel veranderd en zijn er begrippen als “Groen”, “Duurzaam”, “Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen” en “Corporate Social Responsibility” gekomen, die hergebruik van telecom apparatuur ondersteunen. In onze webshop kun je dan ook veel uit productie genomen digitale telefoontoestellen van diverse grote merken vinden die nog steeds verkrijgbaar zijn.
Naast mijn eigen bedrijf ben ik ook actief als consulent bij het Ondernemersklankbord.nl en vervul ik een paar bestuurlijke functies in het bedrijfs- en verenigingsleven. Wie daar meer over wil weten kan mijn LinkedIn profiel bekijken.
Handelen is trouwens een werkwoord; het betekend dat je actie onderneemt. Ondernemen is ook zo’n werkwoord, dus dat ik voor ondernemer in de wieg ben gelegd lijkt me duidelijk.
Vriendelijke groeten
Hans Cats
Teleswitch Europe BV
www.teleswitch.eu
Gastblog van Wilco Charité
10 jaar geleden was het waarschijnlijk nooit in me opgekomen om voor mezelf te beginnen. Ik had een leuke baan bij een internationaal gerenommeerd consultanybedrijf, CMG. Het bedrijf wat in de dienstverleningsbranche bekend stond als het “blauwepakkenbedrijf” (“zoek de zeven verschillen tussen 2 CMG ‘ers” was een bekende grap). Mijn baan was eigenlijk “Business Consultant”. Bedrijven adviseren omtrent ICT- en procesoplossingen, wat ik nu eigenlijk nog steeds doe. Nadat CMG “fuseerde” met een branchegenoot, wat in de praktijk betekende dat het gefuseerde bedrijf verder ging onder de naam, cultuur en gewoontes van de branchegenoot was voor mij de lol eraf. Bij een bedrijf wat aan zijn werknemers gewoon zijn wil oplegt wordt je vanzelf ongelukkig.
Het vervolg
De volgende vraag was: andere baan of voor mezelf beginnen. Ik realiseerde me terdege dat ik nooit meer een werkgever als CMG van vóór de zogenaamde fusie zou vinden en ben toen gaan “contracten”. Dat is eigenlijk heel simpel dienstverbanden aangaan voor de duur van een project bij een klant. Project klaar=einde contract. Klinkt ondankbaar maar is het niet. Eigenlijk is het gewoon je eigen bedrijfje runnen. Zorgen dat je voldoende opdrachten hebt en dan “met de ene sigaret de volgende aansteken”. Zo deed ik een aantal opdrachten achter elkaar. En in de consultancy levert dat een lekkere boterham op. Ondertussen mijn specialisatie versterkt: Requirements Management, het helpen van mijn klanten met niet alleen het scherp stellen van zijn bedrijfsmatige vragen en problemen, maar ook met het uitdenken van een oplossing daarvoor en het pad naar die oplossing toe. Wat uiteindelijk resulteert in een nieuw stukje ICT en/of helder beschreven processen.
Nadenken
Een dergelijke periode laat je allereerst genieten van je zelfstandigheid en (relatieve) vrijheid. Je bent op jezelf aangewezen maar je maakt 100% je eigen keuzes. Doe ik dit 4 dagen per week, 5 dagen? Kies ik opdracht A, B of C? En onderweg dacht ik na. Ga ik in op één van de aanbiedingen van vaste banen die ik tussendoor kreeg aangeboden of vindt ik dit leuk genoeg om in één of andere vorm te blijven doen? Om kort te gaan, op 21 maart 2007, de verjaardag van mijn vriendin, schreef ik “CHAR-IT” in bij de KvK. “CHAR-IT” was mijn eerste ingeving: “CHAR-IT”=Charité. Lekker makkelijk. En eigenlijk bleef ik doen wat ik al deed: www.char-it.nl, www.wilcocharite.com (mijn vers gestarte blog, moet nog groeien).
Opdrachten en netwerk
Die komen steeds wel. Maar bijna consequent boven de beruchte rivieren (waar ik oorspronkelijk natuurlijk ook vandaan kom). Vroeger nooit zo genetwerkt maar toch maar eens kijken of dat iets voor mij is. Ook had ik het meestal zo druk dat ik daar niet eens tijd voor had…. Paar Open Coffee’s bezocht en eens gekeken wat voor activiteit er in Geldrop plaatsvondt. Niet zo veel concludeerde ik. Na een oproep om de Linkedin-groep van Geldrop waarop ik het woord “Open Coffee” gebruikte werd mijn oproep opgepikt door mijn mede-koffiedrinkers Patricia van den Eertwegh en Frank van Lieshout. En dat werd de geboorte van de OC Geldrop-Mierlo-Heeze, waarmee we maandelijks bij elkaar komen en al veel mooie avonden hebben beleefd met zijn allen. En ondertussen leer ik vele interessante mensen kennen.
Met ondernemende groet, Wilco Charité
Het vervolg
De volgende vraag was: andere baan of voor mezelf beginnen. Ik realiseerde me terdege dat ik nooit meer een werkgever als CMG van vóór de zogenaamde fusie zou vinden en ben toen gaan “contracten”. Dat is eigenlijk heel simpel dienstverbanden aangaan voor de duur van een project bij een klant. Project klaar=einde contract. Klinkt ondankbaar maar is het niet. Eigenlijk is het gewoon je eigen bedrijfje runnen. Zorgen dat je voldoende opdrachten hebt en dan “met de ene sigaret de volgende aansteken”. Zo deed ik een aantal opdrachten achter elkaar. En in de consultancy levert dat een lekkere boterham op. Ondertussen mijn specialisatie versterkt: Requirements Management, het helpen van mijn klanten met niet alleen het scherp stellen van zijn bedrijfsmatige vragen en problemen, maar ook met het uitdenken van een oplossing daarvoor en het pad naar die oplossing toe. Wat uiteindelijk resulteert in een nieuw stukje ICT en/of helder beschreven processen.
Nadenken
Een dergelijke periode laat je allereerst genieten van je zelfstandigheid en (relatieve) vrijheid. Je bent op jezelf aangewezen maar je maakt 100% je eigen keuzes. Doe ik dit 4 dagen per week, 5 dagen? Kies ik opdracht A, B of C? En onderweg dacht ik na. Ga ik in op één van de aanbiedingen van vaste banen die ik tussendoor kreeg aangeboden of vindt ik dit leuk genoeg om in één of andere vorm te blijven doen? Om kort te gaan, op 21 maart 2007, de verjaardag van mijn vriendin, schreef ik “CHAR-IT” in bij de KvK. “CHAR-IT” was mijn eerste ingeving: “CHAR-IT”=Charité. Lekker makkelijk. En eigenlijk bleef ik doen wat ik al deed: www.char-it.nl, www.wilcocharite.com (mijn vers gestarte blog, moet nog groeien).
Opdrachten en netwerk
Die komen steeds wel. Maar bijna consequent boven de beruchte rivieren (waar ik oorspronkelijk natuurlijk ook vandaan kom). Vroeger nooit zo genetwerkt maar toch maar eens kijken of dat iets voor mij is. Ook had ik het meestal zo druk dat ik daar niet eens tijd voor had…. Paar Open Coffee’s bezocht en eens gekeken wat voor activiteit er in Geldrop plaatsvondt. Niet zo veel concludeerde ik. Na een oproep om de Linkedin-groep van Geldrop waarop ik het woord “Open Coffee” gebruikte werd mijn oproep opgepikt door mijn mede-koffiedrinkers Patricia van den Eertwegh en Frank van Lieshout. En dat werd de geboorte van de OC Geldrop-Mierlo-Heeze, waarmee we maandelijks bij elkaar komen en al veel mooie avonden hebben beleefd met zijn allen. En ondertussen leer ik vele interessante mensen kennen.
Met ondernemende groet, Wilco Charité
GASTBLOG VAN STEF SOONS
Ik was als trainer in vaste dienst, reisde door het hele land met jaarlijks een aantal piekmaanden. Mijn gezin zag ik dan nauwelijks. En als ik dan wel thuis was zag ik ze nog weinig, ik was dan of moe van de vorige training, of al in voorbereiding op de volgende. Meer met andere zaken bezig dus!
Het noodlot sloeg toe en mijn partner werd behoorlijk ziek. Hierdoor werd ik genoodzaakt om de opdrachten dichter bij huis te zoeken. Binnen mijn toenmalige werk was dit helaas niet mogelijk. Men gaf blijkbaar de voorkeur aan een flitsende landskruising (ik wonende in de omgeving van Arnhem die in Amsterdam ging trainen en een Amsterdamse collega kwam naar Arnhem).
Dus op zoek naar een andere vaste baan in het trainersvak maar dan met opdrachten rondom Arnhem. Deze heb ik niet kunnen vinden.
Door dit alles werd ik ontslagen en vanuit die WW-situatie ben ik gaan nadenken over creatieve mogelijkheden. Mijn partner knapte gelukkig op waardoor er iets meer mogelijkheden kwamen.
En toen …
De stoute schoen maar aangetrokken en als ZZP-er aan de slag gegaan. Zowel in mijn oude vertrouwde wereldje maar ook met nieuwe producten, dromen die ik al langer had. Zo langzamerhand kwamen al mijn oude klanten terug en ook voor de nieuwe ideeën bleek een markt te zijn.
4 Jaar later, doe ik het goed. Helaas nog steeds met drukke pieken, maar dat is in de trainerswereld normaal, train ik diverse groepen, kom ik met mijn theater en breinprofielen in bedrijven en werk ik als mediator aan een paar opdrachten.
En blijf ik nieuwe ideeën en samenwerkingen bedenken en opzetten. De allerlaatste, nog in oprichting, is een samenwerking met het kookcollege te Wijchen om bedrijfsuitjes te organiseren op basis van het brein en koken. Werktitel, tot nu toe, "het recept van je brein". Iedereen krijgt inzicht in zijn persoonlijke breinprofiel, weetjes over het brein, en gaat, op basis van het breinprofiel, heerlijk koken en lekker smullen.
dinsdag 22 februari 2011
Mijn starters-story
25 jaar geleden!
Nou Marie-José, daar is ie dan: mijn eerste blog.
Mijn starters story begint eigenlijk al 25 jaar geleden. Na de MAVO ging ik naar de MMO (Middelbaar Middenstands Onderwijs) om het toen nog vereiste ondernemersdiploma te halen, waarmee ik een “eigen zaak” zou kunnen beginnen. Het was de bedoeling om de zaak van mijn ouders later over te nemen. Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan en ben ik “gewoon in loondienst” gaan werken.
Huisje-boompje-beestje of carrière?
Je hebt een baan, een relatie en krijgt kinderen, het traditionele huisje-boompje-beestje verhaal. Het beginnen van een “eigen zaak” raakt een beetje op de achtergrond. Ook ik had een leuke baan als juridisch secretaresse op een klein advocatenkantoor. Niks te klagen. Maar ik had wel het gevoel dat ik zowel in mijn werk als thuis achter de feiten aanliep. Het zou ideaal zijn als je de uren die ik op vaste dagen en tijden werkte op een andere manier zou kunnen verdelen; in een verdeling die flexibel is, die bij je past en waar werk en privé in balans is. Het Nieuwe Werken, zoals we dat nu noemen, had wat mij betreft 5 jaar geleden al een hype mogen zijn. Omdat de meeste bedrijven nog niet op deze manier werken, vond ik het 2 jaar geleden tijd om aan mezelf en mijn carrière te denken en ben ik voor mezelf begonnen.
Kansen
Soms komen kansen voorbij en nou wist ik dat kansen maar één keer voorbij komen en dat je die dan moet grijpen; dat heb ik dus in maart 2009 gedaan. Ik heb Calculus Office Support opgericht waarmee ik secretariële en administratieve ondersteuning aan het MKB verleen op een manier die bij de ondernemer past. Ik zorg er graag voor dat de ondernemer kan doen waar hij of zij goed in is en ik ondersteun daarin door werk uit handen te nemen. Databeheer op orde, facturen betaald, secretariaat efficiënt georganiseerd, correspondentie en verslagen tijdig afgewerkt.
Het mooie van mijn eigen bedrijf is dat ik nu bij bedrijven kom in diverse branches en dat ik overal een kijkje in de keuken krijg. Dat is voor mijn nieuwsgierigheid erg goed, zeg maar.
Nog meer kansen
En of dit allemaal nog niet genoeg is, kwam er nog een kans voorbij. Ik ben, samen met 2 compagnons, bezig om in 2011 nog een onderneming te starten, via Twitter al bekend onder #projectON, We gaan vergaderruimtes en flexwerkplekken in Helmond verhuren en secretariaatsservice verlenen aan de bedrijven die gevestigd zijn in het kantoorpand waar #projectON zich gaat vestigen.
Ik ben, net als Marie-José heel benieuwd naar jouw starters-story. Deel 'm met ons!
Nou Marie-José, daar is ie dan: mijn eerste blog.
Mijn starters story begint eigenlijk al 25 jaar geleden. Na de MAVO ging ik naar de MMO (Middelbaar Middenstands Onderwijs) om het toen nog vereiste ondernemersdiploma te halen, waarmee ik een “eigen zaak” zou kunnen beginnen. Het was de bedoeling om de zaak van mijn ouders later over te nemen. Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan en ben ik “gewoon in loondienst” gaan werken.
Huisje-boompje-beestje of carrière?
Je hebt een baan, een relatie en krijgt kinderen, het traditionele huisje-boompje-beestje verhaal. Het beginnen van een “eigen zaak” raakt een beetje op de achtergrond. Ook ik had een leuke baan als juridisch secretaresse op een klein advocatenkantoor. Niks te klagen. Maar ik had wel het gevoel dat ik zowel in mijn werk als thuis achter de feiten aanliep. Het zou ideaal zijn als je de uren die ik op vaste dagen en tijden werkte op een andere manier zou kunnen verdelen; in een verdeling die flexibel is, die bij je past en waar werk en privé in balans is. Het Nieuwe Werken, zoals we dat nu noemen, had wat mij betreft 5 jaar geleden al een hype mogen zijn. Omdat de meeste bedrijven nog niet op deze manier werken, vond ik het 2 jaar geleden tijd om aan mezelf en mijn carrière te denken en ben ik voor mezelf begonnen.
Kansen
Soms komen kansen voorbij en nou wist ik dat kansen maar één keer voorbij komen en dat je die dan moet grijpen; dat heb ik dus in maart 2009 gedaan. Ik heb Calculus Office Support opgericht waarmee ik secretariële en administratieve ondersteuning aan het MKB verleen op een manier die bij de ondernemer past. Ik zorg er graag voor dat de ondernemer kan doen waar hij of zij goed in is en ik ondersteun daarin door werk uit handen te nemen. Databeheer op orde, facturen betaald, secretariaat efficiënt georganiseerd, correspondentie en verslagen tijdig afgewerkt.
Het mooie van mijn eigen bedrijf is dat ik nu bij bedrijven kom in diverse branches en dat ik overal een kijkje in de keuken krijg. Dat is voor mijn nieuwsgierigheid erg goed, zeg maar.
Nog meer kansen
En of dit allemaal nog niet genoeg is, kwam er nog een kans voorbij. Ik ben, samen met 2 compagnons, bezig om in 2011 nog een onderneming te starten, via Twitter al bekend onder #projectON, We gaan vergaderruimtes en flexwerkplekken in Helmond verhuren en secretariaatsservice verlenen aan de bedrijven die gevestigd zijn in het kantoorpand waar #projectON zich gaat vestigen.
Ik ben, net als Marie-José heel benieuwd naar jouw starters-story. Deel 'm met ons!
Starten
Vanalles kun je (op)starten; je auto, je pc, je vakantie, je vijver of je eigen zaak! Alles heeft zo zijn reden: de auto start je omdat je wilt gaan rijden, je pc omdat je de computer wilt gebruiken, je vakantie omdat je er zo aan toe bent, je vijver omdat het daarvoor de juist tijd van het jaar is en je eigen zaak? Waarom start je die?
Brood op de plank!
Dat is voor iedereen verschillend. De één is hélemaal klaar met het werknemersbestaan, de ander start noodgedwongen omdat er anders té weinig brood op de plank komt met een werkeloosheidsuitkering.
Mijn verhaal:
Al jaren werkte ik bij hetzelfde bedrijf. Fijne baan, niks mis mee! Toen ik moeder werd van onze eerste zoon had ik duidelijk aangegeven dat ik wel heel graag wilde blijven werken, maar het liefst vanuit huis. Tja…dat was zo makkelijk nog niet. Maar een paar goede gesprekken en ze durfden het toch wel aan met me – ik ging 20 uur werken, waarvan ik 1 ochtend naar kantoor ging en de rest vanuit huis in kon vullen. Natuurlijk, als je maar zo weinig op kantoor bent, kun je carrière maken wel vergeten. Dat knaagde wel een beetje, want ik ben toch wel iemand die van aanpakken houd.
Navelstreng doorknippen?
Toen mijn oudste zoon 5 werd, ging ik ‘in de kinderfeestjes’. Ik zette een piepklein bedrijfje op dat themakisten ging verhuren voor kinderfeestjes. Wonder boven wonder werd het een succes! Dit was leuk…voor érbij! Maar eigenlijk smaakte het naar meer!
Ik wilde gewoon zelfstandig zijn en dat wilde ik al een hele tijd, al járen, maar het kwam er gewoon niet van! Afgelopen jaar speelde hét weer op, mijn ondernemersdrang. Ik vond, zo rond mijn 40e, dat het er toch maar eens van moest komen of dat ik er helemaal over op moest houden. Maar gelukkig is het het eerste geworden! Tekst Company werd geboren!
Eerst heb ik nog gedacht om het naast mijn baan te gaan doen, maar ik denk niet, en dan spreek ik alleen voor mezelf, dat dat werkt. Ik kan niet 100% inzet tonen voor mijn werkgever als ik eigenlijk al 200% van mijn inzet nodig heb voor mijn eigen bedrijf. Dus ik moest mijn ontslag indienen. Dat voelde als het doorknippen van een navelstreng kan ik je vertellen; alsof je voor het eerst zelfstandig moet gaan ademen - eng!
Intussen ben ik helemaal aan het idee gewend om als zelfstandige door het leven te gaan en met Tekst Company wil ik zakelijk succesvol worden!
Buitenland?
Ik bied bedrijven de mogelijkheid hun data-entry, tekstverwerking en responsemanagement uit te laten voeren. Tekst Company is geen grote organisatie die hele hap naar het buitenland stuurt om daar in te laten kloppen. Nee, dan liever zelf, mét gevoel én verstand van zaken!
Zo, alweer iets gestart: deze blog! Ik ben heel benieuwd naar jouw starters-story. Deel 'm met ons!
Groetjes Marie-José
Brood op de plank!
Dat is voor iedereen verschillend. De één is hélemaal klaar met het werknemersbestaan, de ander start noodgedwongen omdat er anders té weinig brood op de plank komt met een werkeloosheidsuitkering.
Mijn verhaal:
Al jaren werkte ik bij hetzelfde bedrijf. Fijne baan, niks mis mee! Toen ik moeder werd van onze eerste zoon had ik duidelijk aangegeven dat ik wel heel graag wilde blijven werken, maar het liefst vanuit huis. Tja…dat was zo makkelijk nog niet. Maar een paar goede gesprekken en ze durfden het toch wel aan met me – ik ging 20 uur werken, waarvan ik 1 ochtend naar kantoor ging en de rest vanuit huis in kon vullen. Natuurlijk, als je maar zo weinig op kantoor bent, kun je carrière maken wel vergeten. Dat knaagde wel een beetje, want ik ben toch wel iemand die van aanpakken houd.
Navelstreng doorknippen?
Toen mijn oudste zoon 5 werd, ging ik ‘in de kinderfeestjes’. Ik zette een piepklein bedrijfje op dat themakisten ging verhuren voor kinderfeestjes. Wonder boven wonder werd het een succes! Dit was leuk…voor érbij! Maar eigenlijk smaakte het naar meer!
Ik wilde gewoon zelfstandig zijn en dat wilde ik al een hele tijd, al járen, maar het kwam er gewoon niet van! Afgelopen jaar speelde hét weer op, mijn ondernemersdrang. Ik vond, zo rond mijn 40e, dat het er toch maar eens van moest komen of dat ik er helemaal over op moest houden. Maar gelukkig is het het eerste geworden! Tekst Company werd geboren!
Eerst heb ik nog gedacht om het naast mijn baan te gaan doen, maar ik denk niet, en dan spreek ik alleen voor mezelf, dat dat werkt. Ik kan niet 100% inzet tonen voor mijn werkgever als ik eigenlijk al 200% van mijn inzet nodig heb voor mijn eigen bedrijf. Dus ik moest mijn ontslag indienen. Dat voelde als het doorknippen van een navelstreng kan ik je vertellen; alsof je voor het eerst zelfstandig moet gaan ademen - eng!
Intussen ben ik helemaal aan het idee gewend om als zelfstandige door het leven te gaan en met Tekst Company wil ik zakelijk succesvol worden!
Buitenland?
Ik bied bedrijven de mogelijkheid hun data-entry, tekstverwerking en responsemanagement uit te laten voeren. Tekst Company is geen grote organisatie die hele hap naar het buitenland stuurt om daar in te laten kloppen. Nee, dan liever zelf, mét gevoel én verstand van zaken!
Zo, alweer iets gestart: deze blog! Ik ben heel benieuwd naar jouw starters-story. Deel 'm met ons!
Groetjes Marie-José
Abonneren op:
Posts (Atom)